Ok, zróbmy to. Przejdźmy przez naszą miłosną historię - zdecydowanie jedno z #MileStoneExperience ;). Wszystko zaczęło się podczas Erasmusa, opisanego w jednym z poprzednich postów. Ale nie, nie była to miłość od pierwszego wejrzenia. Przeciwnie, myślałam że Andrea jest dość nudnym facetem. Pół roku minęło zanim zaczęliśmy rzeczywiście rozmawiać. Ale nawet to niewiele zmieniło, bo po pierwsze mnóstwo podróżowałam, rzadko w gruncie rzeczy będąc w Aveiro na dłużej, a po drugie mieliśmy zdecydowanie inne poczucie czasu. Jeśli Andrea powiedział: będę koło północy na Praca de Peixe (główny plac w Aveiro, gdzie wszyscy się spotykali), ja byłam tam koło północy, a Andrea po drugiej, kiedy ja już od dawna spałam. Ostatecznie postanowiliśmy spotkać się na kawę kilka dni przez moim wyjazdem. I wtedy w końcu coś kliknęło. Umówiłyśmy się na kolejne spotkanie. I kolejne, jakoże ostatni dzień nadchodził. Ale kiedy już nadszedł, John, z którym miałam wracać autostopem do Polski, zadzwonił, że musi zostać dzień dłużej, żeby dokończyć egzaminy. Zorganizowaliśmy więc kolejne ostatnie spotkanie z Andreą. Wtedy John znów zadzwonił prosząc o jeszcze jeden dzień. I jeszcze jedo ostatnie spotkanie z Andreą. I tak przez kolejnych pięć dni. A wiecie jak to jest z ostatnimi spotkaniami, zawsze są bardzo emocjonalne, nawet jeśli odbywa się ich 5 pod rząd ;). Wyjechałam z Aveiro płacząc, kompletnie zakochana, choć nie miałam szczególnej pewności, że jeszcze się spotkamy, sytuacja była dość skomplikowana. Ale dwa tygodnie później wróciłam autostopem do Portugalii, ignorując wszelkie logiczne i racjonalne myśli. Podążałam za sercem, nie kwestionując go. Jakakolwiek racjonalna myśl łatwo zniszczyłaby cały plan, na szczęście lepiej sobie radzę z ich wyłączaniem niż Andrea ;) Dziś, 9 lat później, jestem absolutnie pewna, że to była najlepsza decyzja, jaką podjęłam w życiu. Podążaj za sercem. Ono wie lepiej.